Η καρδιά
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δούμε τη ζωή, όπως με πολλούς τρόπους βλέπουμε ένα φυτό. Άλλος το βλέπει αδιάφορα, σχεδόν σαν να μην υπάρχει. Άλλος το βλέπει ως ιδιοκτησία του που θα του αποφέρει κέρδη από τον καρπό του. Άλλος με επιστημονικό ενδιαφέρον για τα μέρη που το συνθέτουν, τις λειτουργίες του κλπ. Άλλος αισθητικά είτε δηλαδή καλλωπιστικά (αν ταιριάζει κι ομορφαίνει το χώρο) είτε ως αυτούσια όμορφο ως σχήμα, χρώμα, φωτεινοί ή σκούροι τόνοι, αρμονία. Άλλος μπορεί να το δει εκστατικά. Να αντιληφθεί ότι είναι δηλαδή μια μοναδική ύπαρξη, μια ιδιαίτερη οντότητα με δική της ζωή, που ως θαύμα, φυτρώνει, αναπτύσσεται, ανθίζει, παράγει άρωμα, καρπούς, αναπνέει, τρέφεται, εξελίσσεται (τουλάχιστον ως είδος) και αυτό να του δημιουργεί ένα εκστατικό βίωμα.
Αλλά και το ακριβώς αντίθετο. Να το βλέπει ως κάτι αντιπαθητικό που θα θελε να το καταστρέψει είτε γιατί το θεωρεί υπεύθυνο για την αλλεργία του, είτε γιατί του κόβει τη θέα, είτε γιατί του γεμίζει με φύλλα την αυλή του , είτε γιατί κάθονται πουλιά επάνω του και τον ενοχλούν με τα τιτιβίσματά τους και τις κουτσουλιές τους κλπ.
Τι είναι λοιπόν αυτό που αλλάζει τη θέασή μας ώστε να έχει τόση και τέτοια ποικιλία υποκειμενικότητας;
- Η καρδιά μας.