Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι πνιγμένος στα προβλήματά σου και να μην μπορείς να δεις γύρω σου. Αν όμως γυρίσεις και αντικρίσεις τον κόσμο μέσα από μια διάθεση κατανόησης και μη επίκρισης θα διαπιστώσεις μια "κόλαση" ανάγκης.
Ο καθένας και όλοι μαζί είναι πνιγμένοι στα προβλήματά τους. Σχεδόν στο σύνολό της η ανθρωπότητα είναι βυθισμένη στην τυφλότητα. Ένα συμπαγοποιημένο σκοτάδι εμποδίζει το φως να αποκαλύψει τα πράγματα στην αληθινή τους διάσταση.
Κόμπλεξ, φανατισμός, μισαλλοδοξία, ανικανότητα επικοινωνίας, αυτοαπορρόφηση, δυστυχία, θλίψη, αγριότητα, στερεότυπα και αδράνεια, εγωισμός και ισχυρογνωμοσύνη, θέληση για εξουσία και επωνυμία, εκδικητικότητα, αδιαφορία, μικρονοηκότητα - ανοησία και γελοιότητα, αμοραλισμός, γοητεία, στυλ και ανοησία κ.α. συνθέτουν αυτό το σκοτάδι.
Αν ο καθένας μας δεν αντιληφθεί αυτή την τεράστια συσσωρευμένη ανάγκη δε θα κάνει τίποτε άλλο από το να ενισχύει αυτό το έρεβος στις καρδιές και το νου των ανθρώπων.
Ο Αϊνστάιν είχε πει κάποτε: "Τα σημαντικά προβλήματα του κόσμου δε μπορούν να λυθούν στο ίδιο επίπεδο συνείδησης στο οποίο δημιουργήθηκαν".
Χρειάζεται συνεπώς μια αλλαγή στις συνειδήσεις μας. Για να σπάσει όμως αυτό το σκοτάδι απαιτείται μια συστημική αντίληψη των ζητημάτων και προσπάθεια. Αυτό σημαίνει μια συνθετική-ολιστική αντίληψη και ένα πνεύμα ανοιχτό σε καινοτομία σε ιδέες και δράσεις αλλά κυρίως, θέληση για επικοινωνία και συνεργασία. Χρειάζεται ένα νέο Διαφωτισμό, έναν οικολογικό-βιωματικό Διαφωτισμό αλλά κυρίως ένα δικτυακό διαφωτισμό. Με τον όρο αυτό εννοώ ένα δίκτυο συνεργασιών και δράσεων ανθρώπων ευαισθητοποιημένων στην ανάγκη.
Τι απαιτεί αυτή η προσπάθεια:
1) αντίληψη καταρχήν της ανάγκης γενικά αλλά και της δικής μας ανάγκης ν' απαλλαγούμε από τις ισχυρογνωμοσύνες αλλά και τον εγωκεντρισμό μας.

2) να διευρύνουμε τη συνεργασία και να εργασθούμε σε ομαδικά σχήματα

3) να εντοπίσουμε και εξειδικεύσουμε την ανάγκη αλλαγής της συνείδησης- αντιλήψεων σε όσο το δυνατόν περισσότερα επίπεδα της ανθρώπινης δραστηριότητας (πχ οικονομία, διεθνείς σχέσεις και πολιτική, θρησκεία, θεσμοί, ανθρώπινες και οικολογικές σχέσεις, περιβάλλον, ψυχολογία, καθημερινότητα, εκπαίδευση, πολιτισμός, επιστήμη, διαχείριση πόρων, κλπ)

4) να εργασθούμε μεθοδικά, συστηματικά, ομαδικά και με κοινή λογική, χωρίς ουτοπίες και ιδανικότητες. Απλά με σοφή αίσθηση του χρόνου και του χώρου αρθρώνοντας (μέσα από τη βαθιά κατανόηση των προβλημάτων) ένα διαφορετικό: μεστό, ρεαλιστικό και κυρίως συμβιωτικό λόγο.

5) να αφοσιωθούμε σ' αυτή την υπηρεσία της ανάγκης.