Είναι φιλόζωος ο «τι ‘ναι βρέε»;
Είναι στο βαθμό που πραγματικά αγαπά και αγωνίζεται για τα ζώα και δεν αναλώνεται όλη του η καλή διάθεση προς αυτά σε δυο γλυκές κουβέντες.
Η αλλαγή της συλλογικής νοοτροπίας για τα ζώα δεν μπορεί να υπολείπεται της προσπάθειας για την περίθαλψή τους ή τη διατροφή τους. Αυτό με απλά λόγια θα μπορούσα να το διατυπώσω ως εξής: Το πρόβλημα των αφρόντιστων αδέσποτων ζώων, του κυνηγίου, των πειραματόζωων, των ζώων των τσίρκο, το πρόβλημα των φιλόζωων εθελοντών που δεν στηρίζονται από πουθενά και αγωνίζονται κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες δεν μπορεί να λυθεί με την αυτοθυσία των λιγοστών εθελοντών φιλόζωων. Αν η έλλειψη σε φιλοζωικά αισθήματα, αν η αδιαφορία των πολλών συνεχισθεί, τότε η σημερινή κατάσταση δεν θα αλλάξει.
Είναι ανάγκη να τεθεί ως βασικός στόχος λοιπόν η αλλαγή της νοοτροπίας του νεοέλληνα γύρω από τα ζώα.
Η νοοτροπία αυτή έχει προκύψει ως αποτέλεσμα πολλών παραγόντων.
Ένας παράγοντας είναι ο μύθος των ασθενειών που μπορεί να σου μεταφέρει με την επαφή ένα ζώο. Ποιος δεν έχει ακούσει το περίφημο «μη το πιάνεις το βρομόσκυλο θα πάθεις αχινόκοκκο.» Ο αχινόκοκκος βέβαια δεν είναι κονιορτοποιημένος αχινός, αλλά ο γνωστός εχινόκοκκος ο οποίος δεν μεταφέρεται από το σκύλο στον άνθρωπο αλλά από κατανάλωση νωπού ή όχι καλά βρασμένου μολυσμένου κρέατος.
Άλλος παράγοντας είναι η υποτιμητική αντίληψη που υπήρχε για τα ζώα και κυρίως για τα ζώα εργασίας. Εδώ αξίζει να θυμηθούμε πόσο υποτιμητικά μιλούσανε στην αρχαιότητα για τους δούλους, ή μάλλον μέχρι το 19ο αιώνα. Αξίζει να θυμίσουμε την υποτίμηση των λευκών του απαρτχάιντ για τους μαύρους. Ίσως τελικά ο εκμεταλλευτής να επιζητεί την υποτίμηση αυτού που εκμεταλλεύεται για να δικαιολογεί τη σκληρότητά του.
Η υποτίμηση αυτή εκφράζεται και μέσα από τη γλώσσα όπου ζώα χρησιμοποιούνται ως βρισιές πχ γαϊδούρι, μουλάρι, βόδι αλλά και άλλα κτήνος, καρακάξα, κάργια, κότα, κατσίκα, τραγόπαπα κλπ.
Άλλος παράγοντας είναι η έλλειψη επαφής με τα ζώα, η οποία οδηγεί σε κατατρομοκράτηση ειδικά μικρών παιδιών στη θέα ενός σκύλου. Έχω βρεθεί σε αληθινό περιστατικό όπου σε μια παραθαλάσσια ταβέρνα, ο κόσμος πανικοβλήθηκε και δύο κοπέλες ούρλιαζαν επειδή μπήκε μέσα μια ακρίδα. Αλλά αν αυτό το περιστατικό σας φαίνεται υπερβολικό, δεν έχω παρά να σας βεβαιώσω πως σε μια κατάμεστη από κόσμο αίθουσα, αν εμφανιζόταν ένας αρουραίος ή ακόμα χειρότερα ένας σκορπιός κάπου πάνω στον τοίχο ίσως θα είχαμε ποδοπατημένους νεκρούς στην έξοδο.
Τέλος ένας άλλος παράγοντας είναι η παγιωμένη (καρτεσιανή) αντίληψη ότι τα ζώα είναι αυτόματα –μηχανές άρα δεν μπορούν να έχουν και δικαιώματα.