Αβλάβεια και ζωή
Σε προηγούμενο θέμα αναφέρθηκα στην αβλάβεια ως μια αναγκαία ιδιότητα για τη συνύπαρξη-συμβίωση. Τι είναι λοιπόν η αβλάβεια;
Προσωπικά στην αβλάβεια δε θα έδινα ένα παθητικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα: δεν μπορεί να είσαι αβλαβής αν ζώντας σ' ένα ναζιστικό καθεστώς ή σε μια έκφραση ρατσιστικών φράσεων μένεις απαθής. Τότε αφήνεις με την παθητικότητά σου έδαφος στην εξέλιξη και γιγαντοποίηση του τέρατος αυτού που θα θυματοποιήσει στο τέλος χιλιάδες αθώων.
Η προσπάθεια να είσαι αβλαβής δε σημαίνει αδράνεια λοιπόν. Είναι ιδιαίτερα ενεργητικός όρος αφού απαιτεί διαρκή στοχασμό. Αλλά και κάτι ακόμα σπουδαιότερο. Προσπαθώντας αν είσαι αβλαβής δε σημαίνει ότι κάθε σου πράξη καταλήγει και να είναι αβλαβής για τους άλλους. Σε βάζει όμως σ' ένα κλίμα εξόδου από την εγωκεντρική μας αντίληψη.
Θα μπορούσατε να ρωτήσετε και γιατί αυτό είναι απαραίτητο; Τι μας υποχρεώνει να γίνουμε πιο κοινωνικοί και λιγότερο εγωκεντρικοί;
Σ' αυτό βέβαια δεν απαιτείται μια απάντηση από τους φιλοσόφους ή τους βιολόγους και τους ψυχολόγους. Μόνο μέσα από την προσπάθεια και τη συνεχή μνήμη για να είναι κάποιος αβλαβής καταλαβαίνουμε πόσο αλλάζει η ζωή.
Η ζωή όχι η ζωή μας. Γιατί η ίδια η ζωή αποκτά νόημα με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτό που νομίζει κάποιος. Κατά έναν περίεργο τρόπο όλα "ζωντανεύουν" και αποκτούν νόημα και σκοπό. (Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσο κυριολεκτώ εδώ)
Η Ιστορία γίνεται ζωντανή. Το μέλλον είναι διαμορφώσιμο. Ο πλανήτης γίνεται ζωντανός. Οι αισθήσεις αναζωογονούνται μ' έναν πιο εσωτερικό τρόπο. Οι φιλίες επαναπροσδιορίζονται και ισχυροποιούνται. Οι σκέψεις αποκτούν σπουδαιότητα μέσα από μια αίσθηση ευθύνης.
Οι έννοιες γίνονται δυναμικές. Η διάκριση δυναμώνει και ωριμάζει. Οι αξίες επαναϊεραρχικοποιούνται. Η ελευθερία παύει να είναι μια μηχανικά αντιμετωπίσιμη έννοια και γίνεται βίωμα και προσανατολιστικός παράγοντας . Τα αυτονόητα-στερεότυπα μειώνονται και όλα επανεξετάζονται υπό το πρίσμα μιας ερευνητικής και φιλομαθούς έντασης. Μα πάνω από όλα αυξάνει η αγωνία για τον κόσμο, και γι' αυτό αυξάνει η ανάγκη για σύνθεση.