Ηπιότητα: η βάση της συνύπαρξης

Μια λέξη διατρέχει όλο το σύγχρονο καπιταλιστικό ή καταναλωτικό σύστημα: η βία.
Μια βία που έχει μολύνει τα πάντα, τα μυαλά, τις συνειδήσεις, τις επιλογές, τον τρόπο ζωής μας, την τέχνη, τη διασκέδασή μας, την αρχιτεκτονική μας, τον ελεύθερο χρόνο μας, τις σχέσεις μας, την εργασία μας κλπ.
Μια βία που έχει παγκοσμιοποιηθεί πλέον. Σιγά σιγά παραδίνονται και οι τελευταίες ήσυχες γωνιές του πλανήτη.
Ο βίαιος θόρυβος των μηχανών και των μέσων επίγειας, θαλάσσιας ή εναέριας μεταφοράς εισβάλουν παντού καταστρέφοντας την ησυχία και την αρμονία των τοπίων.

Χάνονται αργά αλλά σταθερά και οι γαλήνιες ώρες μας. Οι ώρες της χαλαρωτικής ραστώνης.
Καταστρέφοντας τα θεμέλια της ζωής δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι καταστρέφουμε και τις ζωές μας.
Δεν προλαβαίνουμε να ξεκουραστούμε από το άγχος της δουλειάς ούτε και τα Σαββατοκύριακα. Έχουμε εγκλωβιστεί στα διαμερίσματά μας. Πού να πας; Θα μπλέξεις στην κίνηση των δρόμων.
Παρθένα μέρη άλλωστε δεν υπάρχουν κοντά στο άστυ. Και όπου υπάρχει λίγο πράσινο, ο κόσμος συνωστίζεται.
Βέβαια αυτό που αφήνει πίσω του μοιάζει με αυτό που τον ανάγκασε να έρθει στο πράσινο λίγες ώρες πριν: η σκουπιδίσια ζωή του!


Η ηπιότητα δεν είναι ρομαντικό όνειρο όμως. Είναι απλά η πιο σημαντική παράμετρος μιας μεγάλης και ριζοσπαστικής απόφασης που είναι πλέον ανάγκη να πάρουμε. Ο πλανήτης μας δεν αντέχει περισσότερη βία.
Έχουμε ξεφύγει εδώ και πολλές δεκαετίες από οποιαδήποτε ορθολογική αντιμετώπιση του περιβάλλοντος. Το παράλογο μπορεί να ασκεί τη γοητεία του αλλά είναι αυτοκαταστροφικό από τη φύση του. Και αν δεν είναι παράλογο αυτό που συμβαίνει με τις μεγαλουπόλεις τότε τι είναι; Αν δεν είναι παράλογο αυτό που συμβαίνει με τα σκουπίδια και τα απόβλητα τότε τι είναι; Αν δεν είναι παράλογα τα φυτοφάρμακα, οι βιομηχανίες κρέατος, η αποψίλωση των δασών και η καταστροφή των ειδών, η υπεραλίευση και η μόλυνση των νερών τότε τι είναι;
Το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα στον πλανήτη είναι η ανθρώπινη βία.

Πράσινη επιχειρηματικότητα. Αυτό είναι το κλειδί. Μόνο που πρέπει να γίνει η κυρίαρχη οικονομική ιδεολογία μέσα στα επόμενα χρόνια. Κάθε πράσινη επιχειρηματικότητα δεν μπορεί παρά να είναι ήπια. Δεν στοχεύει σε υπερκέρδη αλλά σε ποιότητα προϊόντων και ζωής.
Ο μέσος άνθρωπος πρέπει να συνειδητοποιήσει πως τα υπερκέρδη είναι πάντα για τους πολύ λίγους. Ο στόχος του λοιπόν πρέπει να είναι η ποιότητα και ο εξορθολογισμός της ζωής του. Εικόνες σαν την παρακάτω μπορούν να ξαναγεννηθούν μέσα σε μια βιολογική αγροικία, χωρίς αυτοί που θα την κατοικούν να υποφέρουν ή να έχουν περιθωριοποιηθεί.





Οι κάτοικοι του πιο κάτω χωριού δε χάσανε από την προσπάθεια τους να διατηρήσουν αναλλοίωτη την αρχιτεκτονική ταυτότητά του. Ο τουρισμός έχει γεμίσει τα ταμεία τους και η επιχειρηματική τους προσπάθεια και ένταση έχει μειωθεί έχοντας ταυτόχρονα μειωθεί και το οικονομικό τους άγχος, και όλα αυτά με αύξηση και της δικής τους ποιότητας ζωής.