Συνέχεια πάνω στην έννοια της ομορφιάς


Δεν ενυπάρχει ομορφιά στη βαρβαρότητα. Με τον όρο βαρβαρότητα εννοούμε την άξεστη χοντροκοπιά και κακογουστιά, την άγρια-επιθετική συμπεριφορά, την άνοια, την έλλειψη συνείδησης, τη συνειδησιακή ρηχότητα.
Η βαρβαρότητα είναι διάχυτη παντού στον κόσμο μας. Πρώτα απ' όλα στους εαυτούς μας. Αν εκεί δεν την αποκαλύψουμε πρώτα δεν μπορούμε να την αποκαλύψουμε στον κόσμο. Είναι δύσκολο να είσαι μέρος της βαρβαρότητας και από την άλλη να πετύχεις την εξάλειψή της.
Όταν είσαι μέρος του πολέμου δε θα φέρεις την ειρήνη στον κόσμο. Κανένας ιδιοτελής δεν πρόκειται να φέρει την ανιδιοτέλεια.
Πώς ένας τυφλός θα εμπνεύσει για την μαγεία του χρώματος;
Πώς ένας κουφός θα συγκινήσει για τη μαγεία του ήχου και της μουσικής;
Αν δε γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο.
Ούτε ένας φιλόδοξος άνθρωπος δεν πρόκειται να αλλάξει από το κήρυγμα ενός υστερόβουλου.
Βάζοντας στη θέση του δικαστή έναν εγκληματία δεν μπορούμε να αναμένουμε δικαιοσύνη.
Βάζοντας ένα ληστή διαχειριστή του ταμείου σας μην αιφνιδιαστείτε αν αυτό παρουσιάσει έλλειμμα.
Δίχως αγώνα για αλλαγή της συνείδησής μας προς το καλύτερο, όλα θα ακολουθούν μια αναβλητική πορεία που απλώς θα συσσωρεύει ένταση, εμπόδια και οδύνη μέχρι την αναπόφευκτη κρίση.
Ο δίκαιος κριτής συνεπώς είναι αυτός που πρώτα έκρινε τον εαυτό του. Γι' αυτό όπως κι ένας τσαπατσούλης δε θα μπορέσει ποτέ να οργανώσει ένα υπουργείο ή μια εταιρεία, έτσι και ένας χοντροκομμένος δε θα ανακαλύψει τη λεπτή χάρη και ομορφιά της ζωής.